روند تغییرات زمانی و نقشه سازی لیشمانیوز در یگان های ارتش جمهوری اسلامی ایران

مقدمه: در طی جنگ تحمیلی، لیشمانیوز به عنوان یک معضل بهداشتی مهم در مناطق جنگی خصوصاً در مناطق جنوب غرب کشور به حساب می آمد. با توجه به این تاریخچه ضروری است پایش های دائمی از وضعیت بیماری در کشور صورت گیرد. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت بیماری لیشمانیوز پوستی و همچنین تعیین روند زمانی و نقشه سازی بیماری در کارکنان نظامی مستقر در یگان های ارتش جمهوری اسلامی ایران با استفاده از سامانه اطلاعات مکانی طی سالهای 90- 84 می باشد. روش کار: در ابن تحقیق توصیفی - تحلیلی، داده ها از تمامی یگان های ارتش در سطح کشور جمع آوری گردید و میزان شیوع و بروز بیماری بر حسب نیاز محاسبه و با استفاده از نرم افزار arcgis 9.3 ذخیره سازی، پردازش و نقشه سازی شد. نتایج: نقشه پراکندگی لیشمانیوز، ناقلین و مخازن آن، تهیه و در قالب یک مرور کلی ارائه شده است تا مورد مطالعه علاقمندان قرار گیرد. فرضیه اقلیمی برای دو کانون اول و دوم سالک در مراکز نظامی ایران ارائه شد که مبتنی بر مرز بحرانی دمای 28 تا 33 درجه سلسیوس 1 تا 3 ماه پیش از اوج بیماری است. نتیجه گیری: هر چند کانون های مهم سالک در ایران با کانون های مهم مناطق نظامی اندکی متفاوت است. اما این موضوع به دلیل ماهیت شغلی کارکنانی است که بنابر ضرورت باید در مناطق بیابانی مشغول به کار باشند. بر همین اساس، ضروری است تا سامانه پایش لیشمانیوز و مخازن آن در مناطق صحرایی و بیابانی به طور موازی با سامانه پایش بیماری که در مناطق شهری و روستایی، زیر نظر وزارت بهداشت فعالیت می کنند، به بررسی بسترهای اکولوژیک لیشمانیوز بپردازند.